De Duitse Herder

Algemeen voorkomen

De Duitse herdershond is voor de meeste mensen het toonbeeld van de ideale hond: groot, sterk, intelligent, betrouwbaar en trouw. In dit ras is de erfenis van de oerhond, de wolf, nog het best te zien. De kleur, de vorm van het lichaam plus kop en de totale verschijning van dit ras tonen het duidelijk. Door de eeuwen heen was de Duitse herder als veehoeder en beschermer een onontbeerlijk helper en begeleider. Al vroeg hebben zich in dit ras de bijzondere eigenschappen van de herdershond ontwikkeld. Pas sinds de vorige eeuw is men in Duitsland begonnen met het creëren van grotere gelijkheid onder de verschillende soorten veehoeders en schapenhonden.

In 1899 werd een standaard voor de raskenmerken vastgesteld en stichtte men 'der Verein für Deutsche Schaferhunde'. Sedertdien is de Duitse herder steeds meer uitgegroeid tot het kwaliteitskenmerk van de Duitse gebruikshondenfokkerij. Hij wordt terecht beschouwd als een van de beste politie- en hulphond-  ter wereld. Alle hem opgedragen taken vervult hij met grote ijver en gründlichkeit.

In de loop der tijd zijn twee lijnen ontstaan binnen het ras: de oorspronkelijke werklijn en de kynologische lijn, ook wel schoonheidslijn genoemd.

Een Duitse Herder opvoeden

De Duitse herder wordt vaak gebruikt als blindengeleidehond, speurhond, waakhond en politiehond. Omdat de Duitse herders zo leergierig en gehoorzaam zijn, zijn ze ook voor de trainer tijdens de training een plezier om mee te werken. De Duitse herder kan, mits hij goed gesocialiseerd is, prima overweg met soortgenoten, andere dieren en kinderen. Hij is trouw en vertoont geen neiging tot weglopen.

Uiterlijk van de Duitse Herdershond

Over het algemeen is de Duitse Herder middelgroot, met een gestrekte en krachtige lichaamsbouw. De botten zijn droog en de totale structuur is stevig. Volgens de rasstandaard varieert de schofthoogte voor reuen tussen de 60 en 65 cm, terwijl die voor teven tussen de 55 en 60 cm ligt. De romplengte is ongeveer 10 tot 17% langer dan de schofthoogte. Gemiddeld weegt een reu tussen de 30 en 40 kg en een teef tussen de 22 en 32 kg. De vacht van de Duitse Herder is meestal zwart en (licht)bruin of (wolfs)grijs van kleur. Er zijn ook volledig zwarte exemplaren. De Duitse Herdershond wordt gefokt in twee haarvarianten, namelijk stokhaar en langstokhaar, beide met een ondervacht.

Er is een duidelijk verschil in uiterlijk tussen de zogenaamde 'showlijnen' (kynologische lijn) en de meer oorspronkelijke 'werklijnen' (africhtingslijn). Showlijnen zijn meestal zwart-kastanjebruin van kleur en hebben een aflopende rug. Ze zijn ook groter en zwaarder dan werklijnen. Werklijnen zijn doorgaans compacter van formaat en hebben vaak een grijze of volledig zwarte vacht.

Aard

De Duitse Herdershond dient in zijn karakterbeeld evenwichtig te zijn, zenuwvast en zelfverzekerd. Hij moet absoluut onbevangen en volkomen goedaardig zijn, zonder dat hij daarvoor in een bepaalde prikkeltoestand moet zijn. Daarnaast is hij opmerkzaam en makkelijk te hanteren. Om als geleide-, waak-, verdedigings-, dienst- en herdershond geschikt te zijn, moet hij moed, strijddrift en hardheid bezitten. Het is wel belangrijk om te weten dat deze hond van nature dominant kan zijn en daarom goed getraind moet worden.

De Duitse Herdershond is trouw aan zijn baas en meestal goed met kinderen. Echter, net als bij elke hond, moet de omgang met kinderen altijd onder toezicht plaatsvinden. Het is ook belangrijk om te benadrukken dat een Duitse Herdershond veel aandacht en beweging nodig heeft om zich gelukkig en gezond te voelen.

De Duitse herder en beweging

De Duitse herdershond heeft veel beweging nodig. Hij moet zich dagelijks minstens twee uur goed kunnen uitleven. Die beweging vindt hij, behalve tijdens zijn opleiding, door met zijn baasje te spelen of te gaan wandelen. Als de Duitse herder voldoende uitgelaten wordt, kan hij prima in een stadswoning worden gehouden, vooral ook omdat hij heel rustig is en niet onnodig blaft. Het is echter beter als hij in een huis met een tuin kan leven, wat overigens niet wil zeggen dat u dan minder met hem bezig dient te zijn.

Sociaal

De Duitse Herder is een zeer sociaal dier dat zich graag hecht aan zijn baas en de andere leden van het huishouden. Hoewel hij genegenheid heeft voor alle gezinsleden, zal hij doorgaans één persoon kiezen als zijn favoriete baas. Het is belangrijk dat de baas van de Duitse Herdershond zich bewust is van zijn leidende rol en deze ook op zich neemt, want de hond heeft behoefte aan duidelijkheid en consistentie in de omgang.

De Duitse Herdershond is echter geen eenmanshond. Hij zal zijn hele familie beschouwen als zijn kudde en hen willen beschermen tegen mogelijke gevaren. Het is daarom van groot belang dat hij goed wordt gesocialiseerd en getraind, zodat hij leert om op een gepaste manier te reageren op verschillende situaties en mensen.

De hoedende instincten van de Duitse Herdershond zijn nog steeds aanwezig en hij wil graag zijn familie bij elkaar houden. Tijdens een wandeling zal hij bijvoorbeeld proberen om de groep bij elkaar te houden en zich beschermend opstellen tegenover zijn baas en diens familie. Dit kan soms leiden tot situaties waarin hij zijn gezin beschermt, zelfs als er geen gevaar dreigt. Daarom is het belangrijk dat er altijd toezicht is wanneer kinderen en honden samen zijn. Op die manier kan er indien nodig worden ingegrepen.

Kortom, de Duitse Herdershond is een contactgerichte en beschermende hond die veel liefde en aandacht nodig heeft. Hij moet worden opgenomen in het gezin van zijn baas om zich volledig te kunnen ontwikkelen en zijn hoedende instincten moeten in goede banen worden geleid met behulp van socialisatie en training.

Opvoeding

De Duitse Herdershond is een zeer intelligente en gevoelige hond die veel mentale en fysieke uitdaging nodig heeft om gezond en gelukkig te blijven. Hij houdt van leren en het doen van taken voor zijn baas, en een gebrek aan mentale stimulatie kan leiden tot verveling en destructief gedrag, zoals het kauwen op meubels en andere objecten in huis. Het is daarom belangrijk om hem voldoende uitdaging te bieden, zoals speurwerk, gehoorzaamheidstraining en lange wandelingen. Voldoende socialisatie van jongs af aan is ook belangrijk, zodat hij kan wennen aan verschillende mensen, dieren en situaties en hier niet angstig op reageert. Bovendien is een gezonde en gevarieerde voeding en regelmatige veterinaire zorg belangrijk om hem in topconditie te houden.

Aan de andere kant is de Duitse Herdershond ook een vrij harde hond waar het fysiek ongemak betreft en kan hij erg hard zijn voor zichzelf en door pijn heen lopen. Het is belangrijk om bij de opvoeding rekening te houden met deze eigenschap en een opvoeding te bieden die gebaseerd is op bekrachtiging van gewenst gedrag, in plaats van corrigerend en straffend optreden. De Duitse Herdershond werkt graag voor zijn baas en zal alles doen voor een beloning, maar hij gedijt niet goed bij een te vrije opvoeding. Het moet voor hem duidelijk zijn wie de leiding heeft en wat de regels zijn. Consequentheid in de opvoeding is dan ook van groot belang. Als de Duitse Herder niet de leiding krijgt die hij nodig heeft, kan dit leiden tot ongewenst gedrag en enige dominantie is hem dan ook niet vreemd.

Beweging

Voldoende beweging is essentieel voor de gezondheid en het welzijn van de Duitse Herder. Het is belangrijk dat ze regelmatig worden uitgelaten en voldoende lichaamsbeweging krijgen om fit en gezond te blijven. Tijdens de groei moeten ze echter niet overbelast worden door te zware werkzaamheden, omdat dit kan leiden tot bot- en gewrichtsproblemen op latere leeftijd. Het is daarom belangrijk om te zorgen voor een goede balans tussen beweging en rust, en om te zorgen voor een passend trainingsprogramma dat rekening houdt met de leeftijd en fysieke capaciteiten van de hond. Daarnaast is het belangrijk om te zorgen voor een veilige omgeving waarin de hond kan spelen en bewegen zonder risico op verwondingen. Door te zorgen voor voldoende beweging en een gezonde levensstijl, kan de Duitse Herder genieten van een lang en gelukkig leven.

Training